Het mooiste onderdeel van de atletiek
De hink-stap-sprong in van alle atletiekonderdelen het mooiste. Er komen geen attributen aan te pas: geen kogel, geen speer, geen stok, noch een polsstok om hoger mee te springen, noch een estafettestokje.
Het is alleen jouw lichaam, het zijn jouw benen die een hink doen, daarna een stap, dan een sprong en tenslotte landen. In een bak zand, als het goed is.
Hardlopen is ook leuk hoor, vooral om de puurheid ervan: Gewoon zo snel mogelijk lopen van hier naar daar, of zoveel keer rond. Ja het is puur, maar ook saai. En al die afstanden, waarvan de keuze tamelijk willekeurig is.
Het is ook de zinloosheid van het hinkstapspringen die aanspreekt. Hardlopen kan zinnig zijn. Je wilt de bus halen. Verspringen ook. Je moet die sloot over. Speerwerpen, om die buffel te doden. Ja discuswerpen is ook zinloos, dat klopt, maar dat attribuut, die discus, die vorm, die willekeur!
Nee dan de hink-stap-sprong. De zinloosheid in de zuiverste vorm!
Je zult misschien vragen: Waarom eigenlijk hink-stap-sprong? Waarom niet stap-hink-sprong of hink-stap-hink-sprong? Je denkt misschien: dat kan niet, maar dat kan heus wel. Maar het is niet olympisch.
Eindigen met een sprong, dat moet haast wel. Sprong-hink-stap, dat is raar.
Nee, dan de hink-stap-sprong, dát is pas raar! Maar wel olympisch!
Ja ik ga het doen. Lekker zinloos, de hink-stap-sprong. Helemaal als je al bijna zestig bent.
En ik introduceer een nieuw atletiekonderdeel: De 100 meter hink-stap-hink-stap.
Den Burg, Augustus 2021